Ik dacht ineens, hoe saai, altijd

maar staan en schijnen ik ga op

pad, wil uit het zicht verdwijnen.

Stampend liep ik lekker rond, het

eiland beefde. Eindelijk, ik leefde

en dacht de wereld kan vast wel

zonder mij, mijn gloriejaren zijn

allang voorbij. Tot ik zag hoe

schepen schipbreuk leden wandelaars

verdwaalden auto’s rondjes reden

schaamrood trok over mijn strepen

ik wist het weer, hier ben ik voor:

een rustpunt een ijkpunt een startpunt

een eindpunt, voor dolers en dwalers,

voor zekerheid zoekers

Dit is de plek waar ik hoor

14-10 2015