vergroeid in mijn rimpels
verankerd in mijn gedachten
echoënd in mijn hartenklop
lijkend op de liefste maar
meer en meer zichzelf
wegen banend van donkere diepten
naar eigen onvermoede hoogten
zoon en zin
zorg en zon
trots en baken
Cora dichterbij
dichter en dichterbij
Lieve Cora
Wat een ontroerend gedicht.
Zo het essentiele getroffen met weglating van een teveel aan woorden.
Wat een geschenk voor zoon!
Liefs Aaltje
Prachtig!
Ha, dankjewel
, gelukkig vindt hij dat ook 
Prachtig Cora, omdat zo te verwoorden voor Rik
Ja, dankjewel
Wat een prachtige ode aan je zoon, Cora
Dankjewel.
Ja, dat verdient hij ook echt