Eerder schreef ik een verhaal over Louks vermogen om naasten te herkennen in vreemden. Zie: Louk en de dubbelgangers (Categorie Loukjes) Deze keer vertelt hij daar zelf over:
‘Op zondag ga ik bij oma Cora spelen. Maar ik zie haar ook op andere dagen hoor! Weet je waar ik haar heb gezien?
Ik zag haar toen we patat gingen eten. ‘Daar is oma!’ zei ik tegen papa. Papa keek een beetje raar en mama zei: dat is Marco Borsato. Maar het was oma Cora, op de muur geschilderd. Ik zwaaide naar haar en toen lachte ze. Kijk maar:
Oma was ook op tv, toen had ze een heel leuk stemmetje, ik moest lachen om haar. Ik zei ‘oma Cora’ en papa zei ‘Wijs haar eens aan’ en dat deed ik en toen maakte papa deze foto. Zie je wel dat dat oma Cora is?
Een keer was ik ziek en toen kon ik niet naar oma. ‘Noukie bij oma’ zei ik tegen papa en mama toen ik weer beter was maar dat kon niet zei mama, want oma was ziek, ‘net als jij, Louk.’ Toen gingen we maar naar de tijgers in de dierentuin en ook daar eten. We moesten even wachten tot de patat klaar was. Ik keek naar de andere mensen en zag oma bij een ander tafeltje! Heel hard riep ik: ‘Oma, oma!’ Mama lachte en zei ‘Dat is oma niet.’ Maar ik zag het zelf: dat was oma! Ik rende naar oma toe maar mama hield me tegen want het was een andere mevrouw zei ze, oma was in haar eigen huis. Maar het was echt oma hoor, kijk maar: Vorige week zat ik met mama in de auto, alle auto’s stonden heel lang stil. Naast ons stond een vrachtwagen met oma erop. Ik zwaaide naar haar. Mama vroeg ‘Louk, naar wie zwaai je?’ ‘Oma’ zei ik en wees naar de vrachtwagen.
Mama keek moeilijk en ze vroeg: ‘Welke oma zie je, de oma van ‘opa en oma’ of oma Cora?’ ‘Oma Cora!’ zei ik en toen lachte ze ‘Nee, echt waar Louk?’ Ze geloofde me niet! Maar ik wist het zeker, want altijd als ik oma zie, ben ik blij en dan doe ik mijn stampdansje en schud mijn hoofd en roep een indianenkreet. En dan doet oma hetzelfde en dan zegt ze ‘Ik ook van jou.’ En dan lacht ze, net als op de vrachtwagen!
Heerlijk Cora, dit verhaal over Louks beleving! En zo leuk de foto’s ter illustratie erbij. En dan dat stampdansje omdat hij zo blij is jou te zien.. Ik zie het voor me hoe jij dat nadoet, inclusief indianenkreet, besluitend met “Ik ook van jou!” Zo lief!??
Tja, waar het hart van vol is… toch?
Haha, klopt misschien, hoewel hij ook andere naasten herkent in vreemden.
Heerlijk Cora, dit verhaal over Louks beleving! En zo leuk de foto’s ter illustratie erbij. En dan dat stampdansje omdat hij zo blij is jou te zien.. Ik zie het voor me hoe jij dat nadoet, inclusief indianenkreet, besluitend met “Ik ook van jou!” Zo lief!??
Dank Hannie! Het is wat ik denk hoe Louk het beleeft, hij kan het niet met woorden zeggen. Maar, een goed verstaander ‘leest’ ook nonverbaal 😉
Waauw …. super Oma van Louk ??
?❤
Wat mooi hoe er door Louk van jou wordt gehouden!
Dankjewel Ellie, hij heeft geen/weinig woorden maar zegt desondanks heel veel 🙂