Ze trekt naden strak, zomen glad. Haar rechterhand glijdt geroutineerd over mouwen, kragen, knoopsgaten. Mijn linkerhand snapt de bewegingen niet, strijkt nieuwe kreukels.   ‘Probeer het dan eens rechts’ zegt ze. ...

Zijn handen zijn zongebruind, zijn huid bruint snel, net als de mijne. Zijn vingers zijn, anders dan de mijne, dun en knokig. De wijs- en middelvinger van zijn rechterhand zien donker geelbruin, ...

Dat jongetje gleed slap van de lach uit zijn kinderstoel als je hem kietelde. Toen de dokter een dubbele oorontsteking constateerde en vroeg of zijn oren pijn deden, zei hij dat ...

‘Een glimlach kan er 1000 aansteken. Wees die ene.’ Saskia van Velzen   Begin 1974, toen zoon negen maanden was, verhuisden we van Nijmegen naar Utrecht. In het nieuwe huis kreeg hij zijn ...

Ze miste zijn stem. Dat lichte lachje, de liefkozende fluistering in haar oren waar haar huid direct op reageerde. Dagen en nachten wachtte ze, luisterend naar de stilte.   Het waren niet haar oren ...