Voor de bloemenwinkel staan emmers vol zonnebloemen.
Een man draait een shaggie, zijn hoofd schuin, zijn linkervoet gebogen tegen de winkelmuur achter hem.
Haar hartslag versnelt als ze langs hem loopt.
Een breedgeschouderde man in een zwart poloshirt, gebruinde armen, fietst voorbij, lacht naar haar, zwaait.
Ze kijkt weg.
Voor haar loopt een stel, hand in hand, ze draait om.
Thuis zet ze de radio aan, ‘Tomorrow’s rain will wash the stains away’ zingt Sting.
Ze slikt, zoekt een andere zender.
Het Bloemenduet van Delibes vult de kamer.
Ze zit, luistert, haar wangen nat.
Haar blik valt op de datum.
Ze geeft zich over.
Invoelbaar❤️
Fijn, dank je ❤
Niet te ontlopen gevoelens. Zo mooi omschreven met als slot de overgave.
Klopt, niet te negeren. Gelukkig doet de tijd veel: het wennen aan dit onvermijdelijke deel van het leven ?
Steeds een terugkerende schok waar de herinnering bijna werkelijkheid lijkt te worden. Mooi Lieverd.
Liefs Aaltje
Dank, Aaltje
Wat kan jij mooi deze gevoelens beschrijven…?
Dankjewel Elly!
Invoelbaar, zo echt, zo mooi deze gevoelens en herinneringen beschreven ?
Invoelbaar, wat een mooie reactie, het is vaak zoeken naar de woorden voor deze mix van gevoelens en herinneringen, opgeroepen in de wereld van alledag. Soms lukt het ineens.