Na afloop wandel ik opgelucht naar huis.

Het miezert maar de lucht is tintelfris, de nacht heeft de broeihitte verzwolgen.

Boomtakken, topzwaar van de laatste plensbuien, buigen diep naar de grond.

Donkergroen zijn ze maar ik zie nog geen spoor van de naderende herfst.

Mannen op imposante maaimachines snoeien perken en bermen.

De geur van vers gemaaid gras kringelt mijn neus in.

Op een bruggetje sta ik stil, adem diep in, mijn handen op de brugleuning.

Kijk rond, zie een meeuw op de leuning van de brug aan de overkant van de sloot.

Secondenlang bekijken we elkaar.

Blij fluister ik: weet je, die wortelkanaalbehandeling, die hoeft gelukkig niet.

Onbewogen staart hij me aan.

Strekt zich.

Vliegt statig weg.

Hij heeft gelijk.

12-9-2024