Hijgend zwoeg ik het duin op naar mijn bankje, veeg het zorgvuldig droog en ga zitten.

Achter me zoemt het verkeer op de boulevard in een ritme van rijden, afremmen voor overstekende strandgangers en weer optrekken.

Voor me zucht de zee, moe van het uren durende onweer van vanmorgen.

Ik zucht met haar mee, uitgeblust na een stormachtig jaar.

De lucht voelt klam na alle plensbuien.

Restanten stormwind vlagen om me heen, waaien al wat los ligt weg.

Een waterig zonnetje worstelt zich door het grijs.

Ik haal diep adem, hou even vast, adem langzaam uit.

Weer een jaar voorbij en wat voor een jaar.

Genietend lik ik van een bolletje stracciatella en een bolletje malaga ijs.

Eindelijk tijd voor zoet.  

26-5-2024