Zijn handen zijn zongebruind, zijn huid bruint snel, net als de mijne.

Zijn vingers zijn, anders dan de mijne, dun en knokig.

De wijs- en middelvinger van zijn rechterhand zien donker geelbruin, ook zijn nagels.

Hij rookt Chief-Whipsigaretten, haalt elke zaterdag een slof bij de sigarenboer.

Diep inhaleert hij, wacht even, blaast dan blauwe rookslierten uit die de kamer in zweven.

Als de sigaret bijna op is, klemt hij het peukje tussen zijn lippen voor een laatste, extra diepe haal, zijn mond strak, zijn wenkbrauwen gefronst.

Zijn linkerhand al uitgestrekt naar het pakje om de volgende te pakken.

 

Hij hangt, half onderuit gezakt, in zijn stoel.

Op de vensterbank links van hem en op de verwarming eronder, liggen slordige stapeltjes post, kranten, tijdschriften.

Wij mogen niet aan die stapels komen, mijn moeder stoft er omheen.

Als hij uit zijn werk komt, sorteren zijn handen de stapels: wat weg kan, gooit hij op de grond, op het bijzettafeltje rechts groeit de leesstapel.

Als hij de krant vasthoudt, blijft de sigaret tussen zijn rechter wijs- en middelvinger geklemd.

Door een Chief-Whipwalm heen leest hij Het Handelsblad.

Nooit komen er schroeigaatjes in de krant.

Hij leest geconcentreerd, vergeet de as in de altijd volle asbak te tippen.

Dan ligt er as op de grond rond zijn stoel en moppert mijn moeder.

 

Zelden raken zijn handen ons aan.

Strelen doet hij niet, slaan bijna nooit.

Op een avond zeg ik iets brutaals.

Hij schiet overeind, zijn rechterhand haalt uit voor een draai om mijn oren.

Maar ik draai mijn hoofd opzij, zijn vingers striemen mijn wang.

Een scherpe tabakslucht dringt mijn neus binnen.

‘En nou als de wiedeweerga naar je kamer jij.’

Ik schrik, kokhals, ren weg.

 

Jaren later, hij is al overleden, vertelt mijn moeder over zijn wroeging: ‘Kinderen sla je niet, dat hoort niet nodig te zijn.’

De klap herinner ik me.

Maar af en toe peins ik: wat voor brutaals zei ik?

 

Als valium zijn intrede doet in zijn leven, gaan zijn handen beven.

Er ligt vaak as op de grond naast zijn stoel.

Mijn moeder moppert niet meer.

 

16-6-2018