Een kenmerk van echte liefde: die sterft niet mee met de geliefde maar leeft gewoon verder in je.
Toen deze week in de schrijfgroep Facebook Ultrakorte verhalen dan ook het Woord van de Week ‘hoteldebotel’ was, was dat voor mij een inkoppertje.
Even opgraven, afstoffen en draaien.
Hij klinkt weer net als toen!
Hoteldebotel
Gelukt: Ziggodome eerste rij!
Zorgvuldig bereid ik me voor: neem vrij, organiseer vervanging, regel de reis.
Om acht uur die avond komen de bandleden op, nemen hun plaats in, stemmen hun instrumenten, ik zwaai, ze zwaaien terug.
Dan huppelt hij het toneel op, stopt vlak voor me, zakt op zijn knieën, kijkt me diep in mijn ogen, zet in: ‘Dance me to the end of love.’
Drie en een half uur lang zingt hij.
Er gaan hardnekkige geruchten dat hij die avond, 25 september 2013, voor zevenduizend mensen optrad.
Dat ontken ik ten stelligste.
Hij zong alleen voor mij.
Schattig!
Ja hè, best aandoenlijk 🤣😜❤️
Dat gevoel herken ik!! Super hé.
Ja jij snapt dat hè, zo genieten 🥰