Voor mijn geestesoog verschijnt de geblurde foto van een onthoofde baby.

Een documentaire over de voorgeschiedenis van dit gewapende conflict.

Beelden van ruïnes en rondtrekkende dakloos geworden mensen.

De moeder die radeloos schreeuwt dat niemand helpt.

De man die met doffe ogen al dagen naar zijn peuter zoekt in het puin.

En daardoorheen een kakofonie van stemmen die allemaal iets vinden.

Met priemende ogen wacht hij op antwoord.

Ik hakkel over onmenselijk en dat geweld nooit een oplossing is.

Hij lacht schamper en bekogelt me met onweerlegbare  ‘jamaars.’

Ik zwijg.

Machteloosheid woelt mijn maag in een knoop.

Ik vind niks.

12-10-2023