Kleinzoon zit op de wc, ik op mijn hurken ernaast. We zingen Berend Botje, dat poept gezelliger. Ik zing, hij zoemt, samen gebaren we: ‘De weg was recht’, handen naar voren. ‘De weg was krom’, golfjes maken. ‘Hij is niet hier’, wijzen naar links. Bij ‘Hij is niet daar’ wijzen we naar rechts en zie ik de bult in de tegelmuur. ‘Muur stuk’ zegt Louk, die laconiek heeft uitgevonden.
Als een arts die longen beluistert, beklopt de aannemer de tegelmuren. Zorgelijk stelt hij de diagnose: alle tegels zitten los. ‘Mevrouw, er zit niks anders op, u moet een wc-reno.’
