– Mam, ik heb een jurk gehuurd, een lange, heel mooi.
– Je hebt hem toch wel een maat groter genomen, dat hij straks niet te strak zit? Met drie-en-een-halve maand toon je echt al hoor.
– Tonen? O, daar heb ik niet aan gedacht … Maar hij heeft een hoge taille en loopt gerend uit, dat valt best ruim.
– Zelf weten maar het is geen gezicht als hij op je buik te strak zit, je hebt toch geen wit genomen hè?
– Waarom niet?
– Doe niet zo stom, dat kan toch niet bij een moetje.
– Hij is gebroken wit. Hij staat me echt heel mooi.
– Ook dat nog, een moetje en toch een witte jurk, wat doe je ons aan, de buren zullen wel denken, en de familie?
26-7-2016
2 thoughts on “Witte schande”
Hoe dat gevoeld moet hebben, het oordelen van moeder. Verraad. Ik vraag me af of we nu onze moeders dat alsnog kunnen vergeven, er is altijd die smoes dat ook zij slachtoffer zijn van de heersende moraal. Bwlk!
Fantastisch goed geschreven.
Hoe dat gevoeld moet hebben, het oordelen van moeder. Verraad. Ik vraag me af of we nu onze moeders dat alsnog kunnen vergeven, er is altijd die smoes dat ook zij slachtoffer zijn van de heersende moraal. Bwlk!
Fantastisch goed geschreven.
Ik zie het als behorend bij de tijdgeest in die jaren en in die cultuur. Toen normaal. Nu kijken we daar anders naar. Gelukkig!