Eerst draait hij de waterkraan beneden dicht, dan is hij een tijd bezig met de  wateraansluiting en -afvoer, daarna zet hij de kraan beneden weer open en hoera: ik hoor water, ik kan weer wassen.

Bij de koffie vinden we elkaar in onze afkeer van kou en ‘echte’ Hollandse winters.

Hij grinnikt: ‘Terwijl ik toch twintig jaar koud werk had.’

‘Koud werk? Wat is koud werk?’

Geanimeerd vertelt hij over de twintig jaren dat hij baas was over de koel- en diepvriessectie in een supermarkt.

Installeren, inrichten, repareren, bestellen, (bij)vullen: ‘Dát was pas koud werk, daar is uw zolder warm bij.’

Na de koffie krabt hij zijn kin en zegt voorzichtig: ‘Ik wil u nog wat laten zien.’

Als ik knik, zet hij de wasmachine aan en wijst na een paar minuten op de kleur van het water in de leeg draaiende trommel: ‘ziet u die kleur?’

Ik kijk en schrik: ‘O jee, dat is gewoon goor, hoe kan dat?’

Weer krabt hij zijn kin, dan wijst hij me vriendelijk op de ‘clean machineknop’ en legt uit waar die voor is: ‘als u dat programma af en toe aanzet, blijven de buitenkant en de binnenkant van de trommel schoon en dat water ook.’

‘Hoe vaak is af en toe? Vast vaker dan een keer in de zes jaar?’

Hij lacht gemoedelijk: ‘Een keer per twee maanden is wel goed.’

Dan snap ik hem: ‘Ik heb hem dus verwaarloosd?’

‘U zegt het.’

‘En dan was deze reparatie niet nodig geweest?’

‘Nee dat staat er los van, dat was normale slijtage voor een machine van zes jaar.’

Mijn was wordt weer heerlijk schoon, schoner verbeeld ik me.

Maar ik voel me een beetje viezig …

14-12-2022