CorAaltjes Opties en Zinloos sprookje

In de tweede ronde van onze dichtsessie op 4-3-2023, prikten we deze vijf woorden: Opties, Altijd, Verkopen, Bereiken, Drama.

 

Dit maakte Aaltje met deze woorden:

 

Opties

 

 
opties kan ik bereiken en
altijd verkopen als ik wil
maar het moet niet
op een drama uitlopen.

 

En bij mij rolde deze eruit

 

Zinloos sprookje

 

Hou je opties altijd open
als je wilt kan je
alles bereiken
de wereld wacht op jou

 

Wensen die we als
waarheid verkopen:
zinloos sprookje
waardeloos drama

 

Mijn kleinzoon wil rennen  
ik laat me niet kennen
samen draven we
naar de Ardennen
de weg is recht de weg is krom
Nooit komen wij weerom

 

7-3-2023

CorAaltjes Bereid – Manuscript

Aaltje en ik deden weer een dichtsessie. We kozen vijf willekeurige woorden en verwerkten die in een gedicht.
Dit waren de woorden in de eerste ronde: Derden, Manuscript, Wereldwijd, Algemeen, Bereid.

 

Dit maakte Aaltje met deze woorden:

 

Bereid
 
dat derden
mijn manuscript
‘het verzet’
wereldwijd
bekend
mogen maken,
en mij
als bijzonder in zijn algemeenheid:
daartoe ben ik volledig bereid.

 

(noot en leestip: Aaltjes nieuwe boek ‘Het verzet’ komt bijna uit, het is prachtig!)

 

Zo verwerkte ik de vijf woorden:

 

Manuscript

 

voor me op tafel die slordige stapel papier
verkreukeld door te vaak aarzelend openen
en even later beschaamd dicht slaan

 

dagen al blader ik door dit verhaal over gemiste
kansen in het algemeen en over vervlogen
dromen in het bijzonder. Weer dwalen mijn ogen

 

langs hoofdstukken die de werkelijkheid omzeilen en
haperen bij alinea’s die de waarheid raken en juist
die maken dat deze berg bladzijden ongelezen blijft

 

want ik ben nog niet klaar voor vragen van derden
nog niet bereid tot verspreiding wereldwijd

 

 

5-3-2023

Afhankelijkheid

Inspiratie: het Woord van de Week in de Facebook schrijfgroep Ultrakorte Verhalen

 

Zijn getergde kreet doet haar rennen naar de slaapkamer: het beddengoed is nat, op de grond loopt het urinaal verder leeg.
Het is zijn verslagen blik die haar ogen vol doet schieten.
Haar hart verkrampt.
Hij vloekt.
Sussend helpt ze hem overeind en naar de douche: ‘Dit komt door de bijwerkingen van de chemo, het ligt niet aan jou, echt niet.’
Terwijl hij doucht, opent ze het raam, verschoont zijn bed, dweilt de vloer, zet koffie.
Als hij de kamer in wankelt, helpt ze hem in bed, stopt hem in, streelt zijn eens zo sterke handen.
Hij zucht.
Zwijgend drinken ze koffie.

 

28-2-2023

Een ingekorte versie van dit verhaal is op 3-3-2023 door Schrijven Online in de schijnwerpers gezet als een van de vijf opvallendste ultrakorte verhalen van de week in de Facebookgroep Ultrakorte verhalen

Verloren

Mijn zesdehands fiets.
Ik was negen en mijn fiets kwijt.
‘Waar heb je hem voor het laatst gebruikt?’, een logische vraag van korzelige ouders.
Ik wist het niet.
Een week lopen later, liep ik naar de bibliotheek.
Daar stond hij, niet op slot, tegen de muur.
En o ja, toen wist ik het weer: ik was zo blij met mijn nieuwe portie leesvoer dat ik de week daarvoor lezend naar huis liep, totaal verdiept in een andere wereld.

 

Maatje 38, voorbij, voorbij, o en voorgoed voorbij.

 

Kinderlijke onbevangenheid.
Kijkend naar kleinzoon Louk, zie ik dat hij behoudt wat wij in de loop van de tijd bijna altijd verliezen: het vermogen om volledig en zonder vragen in het hier en nu te zijn.

 

De slappe lach, maar misschien, als ik heel diep graaf, zit die nog wel ergens.

 

De mens voor wie ik de belangrijkste mens was.

 

Gelukkig is er ook een lijstje: Gevonden.
Maar dat is nog niet af, en hoera, dat is nu al aanzienlijk langer dan het lijstje Verloren.

 

 

2016

Spinsels

Frêle draden vangen winterzon, lokken
de buit naar waar de spin wacht, verward in
een web zonder nooduitgang, weerloze
mummies zonder recht op weerwoord
verstikt tot smakelijke hapjes. Proef je

 

de voldoening van een prooi vangen, voeding
voor een hongerig leven, voor een broze
ziel? Kost die ik vergaar in lentegeur en
herfststorm in hoge kinderstemmen en in de grijze
stilte bij graven waar zon, waar spijs, waar dierbaren.

 

Ook ik bouw een web van warmte, schuilplaats
huilplaats, waar mondkost is, waar wordt gefluisterd
en geluisterd, vergeten en opgeleefd waar wereldse
wanhoop en aardse wartaal buiten blijven, waar
geluk huist als leeftocht in zinnen en woorden.

 

 

oktober 2022

Treden

Ik loop de gang in om boven wat te pakken.
Stop onderaan de trap.
Wat ook weer?
Zuchtend zijg ik neer op de vierde tree.
Staar naar mijn voeten op de onderste tree.
Peins.
Koud is het hier.
En stil.
Niemand roetsjt half aangekleed naar beneden, gehaast want verslapen.
Niemand neemt de trap met drie treden tegelijk om een vergeten leerboek te pakken.
Niemand roept van boven: waar ligt …?
Niemand zit halverwege de trap, baken en obstakel, verdiept in ‘In de ban van de ring.’
Toch, ik hoor ze, voel ze, groet ze.
Zit nog even.

 

Tot ik me herinner wat ik boven moet halen: een schroevendraaier.

 

 

9-2-2023

Spannend spel

In de tweede ronde van de dichtsessie met Aaltje vorige week, plukten we deze vijf willekeurige woorden uit ‘Geheime kamers’ van Jeroen Brouwers en verwerkten die in een gedicht, een CorAaltje:
Schoppen, Water, Nagel, Plaatjes, Spannend.

 

Dit werd het bij Aaltje:

 

Spannend spel

 

met water schoppen
glinsterblinkend in de zon
als ik met mijn nagelgaatjes
toch eens plaatjes vullen kon
maar met blinkend flitsgeschitter
duizend druppels helder licht
slippen al mijn holtes dicht

 

waterfeest bij de fontein
snaterwater vol geklater
als ik met mijn vingertjes eens
alle gaatjes vullen kon met brein
praatjes heb ik dat is waar
maar het water is zo klaar
en mijn hoofd is veel te klein

 

nagels om je gat te krabben
als ik die heb ben ik rijk
sta ik nooit met al mijn kwabben
bloot of met mijn gat te kijk
glans van druppels flitsgeflonker
van het grote ongelijk ben
jij het licht en ik het donker.

 

Dit rolde er bij mij uit:

 

Gesnapt

 

Hoe je op school doelloos
ronddraaide op je stoel tot
de bel ging en je stampend door diepe
waterplassen naar huis holde, je
zusje van je kamer schopte, ze
lachte, toen zenuwachtig onder
je matras
zocht
en zocht
en zocht
vergeefs
weg waren die spannende plaatjes

 

Hoe je nagelbijtend wachtte
op het onafwendbare

 

25-2-2023

 

 

Kruis

Ze ploft neer: ‘Hèhè, effe alleen ik.’
De wallen en voren in haar gezicht ogen dieper dan ik me herinner.

 

Boven onze cappuccino’s loopt ze af: ‘Weet je, ik vind het niet erg, die medische molen, dat ik hem bij alles moet helpen, dat ik zijn geheugen en zijn agenda ben geworden. Hem steeds afleiden als hij naar zijn moeder wil die al lang dood is. Het hoort erbij, in voor- en tegenspoed weet je wel.’

 

Ze zucht: ‘Soms zoende hij me even stiekem tussendoor, hier, achter mijn oor, dan fluisterde hij: wij samen hè? Dat mis ik zo.’

 

 

23-1-2023
Inspiratie voor dit fictieverhaal: het Woord van de Week in de Facebookgroep Ultrakorte Verhalen: Kruis

RIP Leonidas

Brosrepen in de gangkast
Koetjesrepen van oma
Leonidas

 

Delicata walnoot melk in Utrecht
Cadbury melk hazelnoot bij de V&D in Zeist
Leonidas

 

Toblerone in een tent in Oostenrijk
Fruits de mer bij La Place
Leonidas

 

Godiva oublies bij een cursus
Milka blokjes tijdens de rondvraag
Leonidas

 

Merci met een strikje voor een verjaardag
Australian chocolate onder de Kerstboom
Leonidas

 

RIP: Manon café, Lingot vanille
Gianduja buche, Carré krokant
Noisette masquée, Ganache

 

28-1-2023

REM-slaap en Doemgedachten

We deden weer een dichtsessie, Aaltje en ik.
Uit het boek ‘Geheime kamers’ van Jeroen Brouwers, plukten we vijf willekeurige woorden en verwerkten die in een gedicht.
Dit waren de woorden in de eerste ronde:
REM-slaap, Andere, Gelegd, Opbergen, Galopperen

 

Zo verwerkte Aaltje ze:

 

Je hebt je REM-slaap af gelegd in kasten
vol vergetelheden. Nu je wakker bent, is door andere
wakkeren vaak gezegd: nachtmerries zullen niet
galopperen, opbergen die beesten. ‘t Paard op stal en
jij als een vogel in je nest. Dit is je queeste: Wordt zen.
Allicht kun je het eens proberen.

***

 

En dit is mijn gedicht met die woorden:

 

Doemgedachten

 

Onopvallend frommel ik ze in elkaar en berg ze op,
zoals je schone sokken achter de onderbroeken
legt in een overvolle la, uit het zicht van toevallig
passerende gezonde ronde argumenten. Koppig

 

verrijzen ze ‘s nachts in elke REM-slaap, galopperen
gillend door mijn onderbewustzijn, wekken andere
doemgedachten, illustreren elkaar met schrikbeelden en
sleuren en passant bergen oud zeer mee
de nieuwe dag in.

 

 

 25-1-2023