In de Facebookgroep Ultrakorte verhalen was deze keer het woord ‘Vergankelijk’ het woord van de week. Het inspireerde me tot dit verhaal:
De laatste jaren verzachtten de valiumsluiers over je gezicht niet meer de diepe voren in je voorhoofd, je sombere blik, je strakgetrokken mond.
Nooit sprak je over je twijfels: of je wel goed genoeg had gezorgd voor je gezin, of je wel goed genoeg had geleefd om uitverkoren te zijn.
De dominee vertelde het, toen je er niet meer was.
Toen pas besefte ik waar je levenslang mee had geworsteld.
Voelde verdriet: wat èrg dat je daarmee leefde.
En wist: jouw hel kwam niet na je dood.
Die is met jou gestorven.