Hij heeft geen weet van zijn dwarse DNA dat woorden onbegrijpelijk maakt, vraagt nooit waarom, componeert zijn dag rond de klank van mijn stem, de stand van mijn mond, de ...

Aan mijn bureau voor het raam worstel ik met een gedicht. Iets met vroeger, voorbij, verloren, verdriet. Hoe verwoord ik dat zonder clichés, zonder herhalingen? Als ik een synoniem zoek ...

We praatten over vroeger, kwalen, kinderen. Haar nuchterheid en mijn ironie maakten het leven behapbaar. Nuchter bleef ze, tijdens onderzoeken, na het slechtnieuwsgesprek. Ik weifelde, ging toch naar haar toe. ...

1960 Oma leunt op het tuinhek, aan de andere kant hangt de buurvrouw haar was op. Ze zeggen woorden die ik niet ken. Ik pak mijn knikkerzak en ga naar ze ...

Ze verdedigde hem zoals een leeuwin haar speelse jong koestert want lang en gelukkig moesten ze leven, gebonden aan hun Bijbelse belofte, tot aan het einde der tijden.   Ze verdroeg zijn ...