In de supermarkt werkte ik mijn boodschappenlijstje af.
Het schap met aandacht was leeg, ik vroeg een vakkenvuller of de aandacht op was.
Hij verdween naar het magazijn.
Ik wachtte.
Toen hij eindelijk terugkwam, gaf hij me een stoffige verkreukelde portie aandacht.
Vragend keek ik hem aan, hij schokschouderde: βEr is weinig vraag naar, dus weinig voorraad maar deze lag nog achter een pallet bloemkool.β
Ik bedankte hem maar hij had zijn oortjes alweer in en vulde het vak met energydrinks bij.
Voor de kletskassa stond een lange rij.
Ik nam de snelkassa.
Thuis dronk ik koffie met aandacht.
Hij rook muf.
Hoe is het toch mogelijk, dat er zo slordig met aandacht wordt omgegaan. Het is een van de meest waardevolle ‘artikelen’ zou je zeggen. Misschien nog eens proberen in een speciaalzaak?
Wie weet ? π
Zo herkenbaar. Vind het eigenlijk ook respectloos…
Ja, zucht, ook dat kleurt dit verhaal …