Waaibomenhout schamperde mijn
vader, die boom haalt het voorjaar niet
die boom overleeft jullie zei mijn
schoonvader die hem plantte.
Fier staat de krulwilg op zijn
nieuwe plek, stoere stam, trotse
takken, het paasgroen bladerdak
een schuilruimte voor de
knuffeltijger van het kleinkind.
Zijn krulblad wiegelt met alle winden
mee, de knoestige oren aan zijn stam
luisteren zonder te horen, geheimen
verdwijnen worteldiep de grond in.
Toch borrelt in novemberstormen
ondergronds gegrom omhoog, klinkt een
dwars gemompel dat opgaat in windvlagen
en verdwijnt voor het verstaan kan worden.
Prachtig Cora. Dit gedicht inspireert mij tot het schrijven van een tekst over bomen (op zo’n stormachtige dag als vandaag). Hgr Willem
Dankjewel Willem! Dat is een leuk effect, ik ben benieuwd!
O, ik blijf het een prachtig gedicht vinden.ik wil wel een bos vol van deze gedichten!
Ha, dankjewel ❤, waar deze vandaan komt, is nog een heel oerwoud te ontdekken ?
Genoten Cora van je toverij met woorden!?
Dankjewel Hannie!
Zou zo mooi willen (be)schrijven zoals jij dat kunt Cora, dit gedicht is echt prachtig!
Dankjewel Ellie! Probeer het eens, schrijven kan je! Ik ben ook pas een paar jaar geleden begonnen met dichten.