Iets vreemds maakt me wakker: rust.

Onwennig signaleren mijn oren een zingende vogel, een windvlaag doet een boom ruisen.

Ver weg rijdt een auto.

Wat heb ik dit gemist.

Genietend rek ik me uit, adem diep in, uit.

 

Krimp in elkaar als een man in een lichtblauw uniform langs mijn slaapkamerraam loopt.

Onder zijn zware stappen kraakt en knerst de metalen stelling.

Hij roept naar een collega beneden in de tuin.

Die schreeuwt iets terug.

Luid gelach klinkt.

 

Hij begint.

Hamert op de buitenmuur, beklopt de kozijnen.

Zijn collega beneden valt bij.

Chemische geuren.

Boren krijsen, schuurmachines snerpen, zuigers brommen.

Uren.  

 

Wanhopig probeer ik de rust van daarstraks te visualiseren.

Muziek in mijn oren.

Het komt er doorheen.

Oordoppen.

Het komt er doorheen.

Wegwezen.

 

15-8-2024

Een korte versie van dit verhaal werd op 23-8-2024 gekozen door de Facebook pagina Ultrakorte Verhalen als een van de vijf leukste ultrakorte verhalen van de afgelopen week