in de terminale thuiszorg
‘Of het gaat?’
Ze zucht, leunt tegen de muur.
‘Het gaat omdat het moet.’
Ze kijkt naar de open slaapkamerdeur, daarnet sliep hij, maar hij slaapt licht.
Ze fluistert: ‘Ik zorg voor hem, natuurlijk, we zijn al zo lang samen dan doe je dat. Maar die pijn. En er is niks meer van hem over. Waarom duurt het dan toch zo lang? Ik ben zo moe.’
Haar ogen worden vochtig.
Nog zachter zegt ze: ‘Soms wou ik dat het voorbij was. Maar dat is toch vreselijk, ik hou van hem. Je eigen man dood wensen, dat kan toch niet?’
5-3-2018
In december 2018 geplaatst in de online-editie van Antenne Magazine, het kwartaalblad van VPTZ Nederland dat informeert over ontwikkelingen en ervaringen binnen het werkveld van vrijwilligers in de palliatieve terminale zorg
Eindelijk gelezen! Mooi Cora. Geweldig dat dit taboe onderwerp de aandacht krijgt die het verdiend, met jouw verhaal.
Dankjewel Stefanie, fijn dat je hem nu kon lezen, ik had hem even herplaatst. Ja, dit thema inspireert mij regelmatig, uit eigen of uit werkervaring.