Hoe we straalden als we elkaar zagen

giechelden om alles, huilden

als vriendjes ons dumpten, door de

slappe lach van de bank gleden.

Wanneer wilden we niet meer dezelfde

lippenstift, sijpelde twijfel in stiltes, werden

omhelzingen onhandig deelden we verdriet niet meer?

Vergaten we verjaardagen, wurmden

leugentjes zich in waarheden glipten

schimpscheuten tussen woorden?

Mijn ogen herkennen dierbare

contouren voor me in de rij mijn

hart danst mijn mond roept je naam

je ogen worden groot

je loopt weg

lang kijk ik je na.

geplaatst op de site 500 Magazine aan Zee op 3-4-2019