Mijn moeder hield van taal.

Ze verzon voorleesverhaaltjes, schreef zelf gemaakte versjes op verjaardagskaarten, vrolijkte boodschappenlijstjes op met mensenwensen, maakte hilarische sinterklaasgedichten.

Ze schreef met humor, scherp, fantasievol, met rake observaties.

Over dagelijkse dingen maar ook over wereldrampen.

Op een novembermiddag in 1963, ik was tien, kwamen we uit school en zei ze: ‘Ga zitten, ik moet jullie iets voorlezen.’

De moord op president Kennedy was net gebeurd en had haar diep geschokt.

Vers van de pers las ze ons het gedicht voor dat ze er over had geschreven.

Nog steeds houdt ze van taal.

Ze leest gedichten van Toon Hermans en Annie MG Schmidt en geniet als ik opstellen of brieven van haar achterkleinkinderen voorlees.

Zelf gedichten schrijven gaat niet meer.

Maar boodschappenlijstjes schrijft ze nog als vanouds.

Toen ik gisteren bij haar kwam, lag het al klaar op tafel:

Jam

Dropjes

Goed humeur

‘Waar zullen we dat halen mam?’

Ze weifelt, weet de naam niet meer van de buurtsuper waar we haar boodschapjes halen.

‘De jam en de dropjes halen we bij de Jumbo. Waar zullen we dat goede humeur halen?’

Dat weet ze!

Een blije lach glijdt over haar gezicht: ‘Bij de bloemenwinkel, en dan even koffie drinken op het terras daarnaast. In de zon!’

15-8-2018

Verhalen in de categorie Verpleeghuisperikelen zijn, met hun toestemming, gebaseerd op ervaringen van anderen